«میکرو اس‌دی» (microSD) کوچک‌ترین کارت‌های حافظه‌ی حال‌و‌حاضر دنیاست که اغلب شرکت‌ها برای افزایش حافظه‌‌ی داخلی دستگاه‌های خود از آن استفاده می‌کنند. کارت‌های حافظه‌ی micro SD می‌توانند برای افزایش حافظه‌ی موبایل یا تبلت استفاده شوند؛ اما علاوه‌براین دستگاه‌هایی هم وجود دارند که حافظه‌ای مستقل برای ذخیره‌سازی ندارند و کارکردشان وابسته به کارت‌های حافظه است. دوربین‌ دیجیتال یا ورزشی، پخش/ضبط کننده‌ موسیقی، لپ‌تاپ، هدفون‌، مودم‌، اسپیکر پرتابل، پخش ماشین، ساعت‌ هوشمند یا هر دستگاه دیجیتال دیگری که بخواهد به‌نوعی با حافظه جانبی در ارتباط باشد، به‌ناچار باید از این نوع کارت‌ها استفاده کنند.

جالب است بدانید گذشت زمان تنها روی کوچک‌ترشدن این حافظه‌ها تاثیر نداشته؛ بلکه روی سرعت، ظرفیت و کیفیت استفاده از آن‌ها هم به‌صورت عجیبی موثر بوده است. این روز‌ها انواع مختلفی از آن‌ها را در بازار پیدا می‌کنیم که انتخاب بهترینشان کار را برای ‌ما سخت می‌کند.

احتمالا نیاز به حافظه‌ای که در کنار استفاده‌ی ساده و امکان نقل‌و‌انتقال بی‌دردسر، سرعت مناسبی هم داشته باشد، دلیل به‌وجودآمدن micro SD‌ها بوده است. نسل‌های قبلی این حافظه‌ که به mini SDها معروف بودند، دیگر وجود ندارد. این روز‌ها تنها از SD کارت‌ها آن هم فقط در دوربین‌های دیجیتال حرفه‌ای استفاده می‌شود. میکرو SD‌ها که گاهی اوقات و در بعضی از دستگاه‌ها با نام «ترانس فلش» (TransFlash) یا TF شناخته هم می‌شوند، از سال 2005، خودی نشان دادند و به‌سرعت جای خود را در دل دستگا‌ه‌های دیجیتال باز کردند. طوری که تنها با گذشت یک سال از حضورشان، ظرفیت چهارگیگابایتی آن‌ها روانه‌ی بازار شد و بعدازآن هم سرعت‌ها و ظرفیت‌های متفاوت که همه‌ نشان‌دهنده‌ی محبوبیت بیش‌ازحد این سری حافظه‌ها هستند، روانه‌ی بازار شدند.

این روز‌ها هر ظرفیتی از micro SD که مدنظرتان باشد، پیدا می‌کنید. مهم است چه مقدار از ظرفیت کارتی را که انتخاب کرده‌اید پر می‌کنید و مهم‌تر اینکه قصد دارید آن را برای چه دستگاهی استفاده کنید. مهم‌ترین نکته‌ای که باید هنگام خرید به آن دقت کنید، ظرفیتی است که دستگاه شما پشتیبانی می‌کند. اگر برای گوشی یا تبلت قصد خرید دارید، تراشه‌ی استفاده‌شده در این دستگاه‌ها مشخص‌کننده‌ی ظرفیتی است که دستگاه‌تان بدون مشکل از آن پشتیبانی می‌کند. برای دوربین‌ها موضوع کمی فرق دارد و بسیاری از دوربین‌ها، هر ظرفیتی از micro SD را پشتیبانی می‌کنند، این نکته را هم در نظر داشته باشید که برای استفاده از micro SD در دوربین‌های حرفه‌ای حتما باید از تبدیل استفاده کنید، این نکته را هنگام خرید رعایت کنید تا بتوانید از کارت خود در هر دوربینی استفاده کنید. در حال حاضر، دستگاه‌های دیجیتال می‌توانند ظرفیت‌هایی بین 2گیگابایتی تا 2ترابایتی micro SD کارت‌ها را پشتیبانی کنند؛ البته که در حال حاضر نهایت ظرفیت این کارت‌ها 512 گیگابایت است که قیمت فوق‌العاده زیادی دارند.

با نگاه‌کردن به لوگویی که روی کارت نوشته ‌شده است، می‌توان تا حدودی ظرفیت آن را تشخیص داد. معمولا نماد SD تنها به کارت‌هایی با ظرفیت‌هایی تا 2 گیگابایت اختصاص دارد که از فرمت‌های FAT12 و FAT16 پشتیبانی می‌کند. نماد SDHC روی کارت‌هایی که ظرفیتی بین 2 گیگابایت تا 32 گیگابایت دارند، دیده می‌شود و به طور معمول از فرمت FAT32 پشتیبانی می‌کنند. نماد SDXC هم نشان‌دهنده‌ی کارت‌هایی با ظرفیت 32 گیگابایت تا 2 ترابایت است که از فرمت exFAT پشتیبانی می‌کنند. 

این پیشرفت‌ها هر روز پررنگ‌تر می‌شوند و برای کسانی که می‌خواهند کارت‌های حافظه بخرند، آشنایی با علایم و نوشته‌هایی که روی این کارت‌ها درج‌شده، مهم به نظر می‌رسد. با این اعلام می‌توان توجیه شد که هر کارت برای چه منظوری تولید شده، چقدر سرعت دارد و توسط چه دستگاه‌هایی پشتیبانی می‌شود.

اولین موردی که شناخت آن ضروری به نظر می‌رسد، مفهمومی به نام "کلاس" است. این مفهموم بیانگر سرعت خواندن و نوشتن روی micro SD است که به‌صورت عددی در داخل یک دایره روی کارت حافظه نوشته می‌شود یا درنهایت روی بسته‌بندی micro SDها درج‌شده‌اند تا هنگام خرید بدانید کارت حافظه‌ی مدنظرتان چه مشخصاتی دارد.

کلاس 2: کارت‌های اولیه از این کلاس پشتیبانی می‌کردند و نهایت سرعت نوشتن روی آن‌ها دو مگابایت بر ثانیه است. این کلاس می‌تواند درنهایت فیلم‌برداری با کیفیت SD را پشتیبانی کند. سرعت این کلاس به‌عنوان سرعت پیش‌فرض و با نشانه‌ی SD روی بدنه شناخته می‌شود.

کلاس 4: این کلاس هم تمام مشخصات کلاس قبلی را دارد، با این تفاوت که نهایت سرعت نوشتن روی آن 4 مگابایت بر ثانیه است و برای ضبط ویدیو‌هایی HD و full HD مناسب است. روی این کارت‌ها هم همان لوگوی SD نقش بسته است.

کلاس 6: در دو کلاس قبلی عدد عنوان‌شده تنها برای کلاس سرعت کارت حافظه بود؛ اما از این کلاس به بعد، کلاسی با عنوان کلاس سرعت ویدیو هم اضافه ‌شده است که نماد آن یک عدد در کنار یک حرف V است. کلاس 6 که سرعت نوشتن روی آن به 6 مگابایت بر ثانیه می‌رسد، با کلاس سرعت ویدیوی V6 هم شناخته می‌شود و می‌توانید روی آن ویدیو‌های full HD را با سرعت 30 فریم بر ثانیه ضبط کنید.

کلاس 10 / UHS1 / U1: رسیدن به این سرعت از انتقال دیتا را می‌توان تحولی در micro SDها دانست. از این کلاس به بعد دو مفهوم جدید که با نام‌های "کلاس بازده برنامه" و "کلاس سرعت UHS" شناخته می‌شوند که برای معرفی صحیح‌تر و شناخت نوع کاربری کارت‌ها به ‌آن‌ها اضافه شدند. از کلاس 10 به بعد 4 نوع کلاس سرعتی متفاوت وجود دارد؛ کلاس سرعت که نشان‌دهنده‌ی سرعت انتقال 10 مگابایت بر ثانیه است. کلاس UHS که مفهوم جدیدی است، با درج لوگو‌های UHS1 یا UHS2 روی micro SDها مشخص می‌شود. معمولا کلاس سرعتی UHS با یک حرف U که در داخلش عددی نوشته ‌شده است، نشان داده می‌شود؛ همچنین این کلاس مفهومی به نام سرعت BUS دارد که با اعداد یونانی نمایش داده می‌شوند و نشان‌دهنده‌ی سرعت باس کارت حافظه‌ی جانبی است که معمولا برای هماهنگی با سخت‌افزار شما کاربرد دارد. باس این نوع کارت‌ها می‌تواند UHS-I یا UHS-II باشد. باس UHS-I با سرعت‌های 12.5(SDR12)، 25(SDR25)، 50(SDR50, DDR50) و 104(SDR104) که بر حسب مگابایت بر ثانیه هستند و با نام معادلی که در داخل پرانتز نوشته ‌شده، قابل‌شناسایی است. باس UHS-II هم با سرعت‌های 156(FD156) و 312(HD312) مگابایت بر ثانیه هستند و با نام‌های متناظر با هر سرعت شناسایی می‌شوند. روش جذاب دیگری که می‌توان کارت‌هایی با باس UHS-II را از سایر micro SDها تشخیص داد، از دو ردیف پین استفاده‌شده روی آن‌هاست که برای انتقال پرسرعت اطلاعات وجود آن‌ها منطقی است.

اگر تعریف درستی از باس در کارت حافظه‌ی جانبی بخواهیم داشته باشیم، باید بگوییم که این فرکانسی سیگنال کلاکی است که اطلاعات را به کارت وارد و از آن خارج می‌کند. هرچه مقدار این باس بالاتر باشد، کارت حافظه‌ی جانبی زمان کمتری را به‌عنوان «مشغول» (Busy) دارد و البته با سرعت بالاتری به خواندن و نوشتن می‌پردازد.

کلاس سرعت ویدیو در این کلاس هم با V10 شناخته می‌شود، این یعنی با این کارت می‌توانید ویدیو‌های full HD را تا سرعت 60 فریم بر ثانیه ضبط کنید. حتی mirso SDهایی که باس بالا دارند و با عنوان C10 شناخته می‌شوند می‌توانند از پخش زنده با کیفیت HD پشتیبانی کنند.

همچنین در این کلاس، مفهوم جدیدی به نام کلاس بازدهی برنامه هم وجود دارد که به کمک  عددی که در کنار حرف A نوشته‌ شده، شناخته می‌شود. کلاس A1 نشان می‌دهدکه micro SD شما نوشتن 500 عملیات بر ثانیه و خواندن 1500 عملیات بر ثانیه هنگام اجرای بازی یا برنامه‌ای که روی micro SD نصب شده است را پشتیبانی می‌کند.

 کلاس UHS3/U3: این کلاس تنها برای مصارفی که به سرعت بسیار بالا احتیاج دارند تولید شده است. تمام کاربرد این کلاس در ضبط ویدیو خلاصه می‌شود؛ به همین دلیل دارای سه کلاس سرعت ویدیو V30، V60 و V90 است. کارت‌هایی با کلاس U3، سرعت 30 مگابایت بر ثانیه را برای نوشتن فراهم می‌کنند. کلاس V30 هم برای ضبط ویدیو‌های با کیفیت full HD و 4K با سرعت فریم 60 یا 120 بر ثانیه کاربرد دارد؛ البته در این کلاس باس مفهوم مهمی به‌ حساب می‌آید و برای فریم بالاتر باید کارت‌هایی با باس UHS بالاتر خریداری کنید. کلاس‌ سرعت‌های V60 و V90 برای ضبط ویدیو‌هایی با کیفیت 8K و تعداد 60 یا 120 فریم بر ثانیه هستند. این کارت‌ها قیمت‌های فوق‌العاده زیادی دارند و توسط هر دستگاهی پشتیبانی نمی‌شوند.

مهم است بدانید برای هر دستگاهی چه نوع کارت حافظه‌ای با چه سرعت و ظرفیتی بخرید. با پیشرفت فناوری هر روز به سرعت و قابلیت‌های micro SDها اضافه می‌شود و همین موضوع باعث شده تا انتخاب درست از بین این کارت‌ها مشکل باشد؛ اما اگر به علایم و سرعت نوشته‌شده روی این کارت‌ها توجه کنید و از مفهوم آن‌ها با خبر باشید، می‌توانید بهترین انتخاب ممکن را بکنید.

«میکرو اس‌دی» (microSD) کوچک‌ترین کارت‌ حافظه‌ی حال‌حاضر دنیاست که اغلب شرکت‌ها برای افزایش حافظه‌‌ی داخلی دستگاه‌های خود از آن استفاده می‌کنند. کارت‌های حافظه‌ی micro SD می‌توانند برای افزایش حافظه‌ی موبایل یا تبلت استفاده شوند؛ اما علاوه‌براین دستگاه‌هایی هم وجود دارند که حافظه‌ای مستقل برای ذخیره‌سازی ندارند و کارکردشان وابسته به کارت‌های حافظه است. دوربین‌ دیجیتال یا ورزشی، پخش/ضبط‌کننده‌ی‌ موسیقی، لپ‌تاپ، هدفون‌، مودم‌، اسپیکر پرتابل، پخش ماشین، ساعت‌ هوشمند یا هر دستگاه دیجیتال دیگری که بخواهد به‌نوعی با حافظه‌ی جانبی در ارتباط باشد، به‌ناچار باید از این نوع کارت‌ها استفاده کند.

جالب است بدانید گذشت زمان تنها روی کوچک‌ترشدن این حافظه‌ها تاثیر نداشته؛ بلکه روی سرعت، ظرفیت و کیفیت استفاده از آن‌ها هم به‌صورت عجیبی موثر بوده است. این روز‌ها انواع مختلفی از آن‌ها را در بازار پیدا می‌کنیم که انتخاب بهترینشان کار را برای ‌ما سخت می‌کند.

احتمالا نیاز به حافظه‌ای که در کنار استفاده‌ی ساده و امکان نقل‌و‌انتقال بی‌دردسر، سرعت مناسبی هم داشته باشد، دلیل به‌وجودآمدن micro SD‌ها بوده است. نسل‌ قبلی این حافظه‌ که به mini SD معروف بود، دیگر وجود ندارد. این روز‌ها تنها از SD کارت‌ها آن هم فقط در دوربین‌های دیجیتال حرفه‌ای استفاده می‌شود. میکرو SD‌ها که گاهی اوقات و در بعضی از دستگاه‌ها با نام «ترانس فلش» (TransFlash) یا TF شناخته می‌شوند، از سال 2005، خودی نشان دادند و به‌سرعت جای خود را در دل دستگا‌ه‌های دیجیتال باز کردند؛ طوری‌که تنها با گذشت یک سال از حضورشان، ظرفیت چهارگیگابایتی آن‌ها روانه‌ی بازار شد و بعدازآن هم سرعت‌ها و ظرفیت‌های متفاوت روانه‌ی بازار شدند که نشان‌دهنده‌ی محبوبیت بیش‌ازحد این سری حافظه‌ها هستند.

این روز‌ها هر ظرفیتی از micro SD که مدنظرتان باشد، پیدا می‌کنید. مهم این است که چه مقدار از ظرفیت کارت خود را پر می‌کنید و مهم‌تر اینکه قصد دارید آن را برای چه دستگاهی استفاده کنید. مهم‌ترین نکته‌ای که باید هنگام خرید به آن دقت کنید، ظرفیتی است که دستگاه شما پشتیبانی می‌کند. اگر برای گوشی یا تبلت قصد خرید دارید، تراشه‌ی استفاده‌شده در این دستگاه‌ها مشخص‌کننده‌ی ظرفیتی است که دستگاهتان بدون مشکل از آن پشتیبانی می‌کند. برای دوربین‌ها موضوع کمی فرق دارد و بسیاری از دوربین‌ها، هر ظرفیتی از micro SD را پشتیبانی می‌کنند؛ این نکته را هم در نظر داشته باشید که برای استفاده از micro SD در دوربین‌های حرفه‌ای حتما باید از تبدیل استفاده کنید. این نکته را هنگام خرید رعایت کنید تا بتوانید از کارت خود در هر دوربینی استفاده کنید. درحال‌حاضر، دستگاه‌های دیجیتال می‌توانند ظرفیت‌هایی بین 2گیگابایت تا 2ترابایت micro SD کارت‌ها را پشتیبانی کنند؛ البته که درحال‌حاضر نهایت ظرفیت این کارت‌ها 512 گیگابایت است که قیمت فوق‌العاده زیادی دارند.

با نگاه‌کردن به لوگویی که روی کارت نوشته ‌شده است، می‌توان تاحدودی ظرفیت آن را تشخیص داد. معمولا نماد SD تنها به کارت‌هایی با ظرفیت‌هایی تا 2 گیگابایت اختصاص دارد که از فرمت‌های FAT12 و FAT16 پشتیبانی می‌کند. نماد SDHC روی کارت‌هایی که ظرفیتی بین 2 گیگابایت تا 32 گیگابایت دارند، دیده می‌شود و به‌طور معمول از فرمت FAT32 پشتیبانی می‌کنند. نماد SDXC هم نشان‌دهنده‌ی کارت‌هایی با ظرفیت 32 گیگابایت تا 2 ترابایت است که از فرمت exFAT پشتیبانی می‌کنند.

این پیشرفت‌ها هر روز پررنگ‌تر می‌شوند و برای کسانی که می‌خواهند کارت‌های حافظه بخرند، آشنایی با علایم و نوشته‌هایی که روی این کارت‌ها درج‌ شده است، مهم به نظر می‌رسد. با این علایم می‌توان توجیه شد که هر کارت برای چه منظوری تولید شده، چقدر سرعت دارد و توسط چه دستگاه‌هایی پشتیبانی می‌شود.

اولین موردی که شناخت آن ضروری به نظر می‌رسد، مفهمومی به نام «کلاس» است. این مفهموم بیانگر سرعت خواندن و نوشتن روی micro SD است که به‌صورت عددی در داخل یک دایره روی کارت حافظه نوشته می‌شود یا درنهایت روی بسته‌بندی micro SDها درج ‌شده‌اند تا هنگام خرید بدانید کارت حافظه‌ی مدنظرتان چه مشخصاتی دارد.

کلاس 2: کارت‌های اولیه از این کلاس پشتیبانی می‌کردند و نهایت سرعت نوشتن روی آن‌ها دو مگابایت بر ثانیه است. این کلاس می‌تواند درنهایت فیلم‌برداری با کیفیت SD را پشتیبانی کند. سرعت این کلاس به‌عنوان سرعت پیش‌فرض و با نشانه‌ی SD روی بدنه شناخته می‌شود.

کلاس 4: این کلاس هم تمام مشخصات کلاس قبلی را دارد، با این تفاوت که نهایت سرعت نوشتن روی آن 4 مگابایت بر ثانیه بوده و برای ضبط ویدیو‌هایی HD و full HD مناسب است. روی این کارت‌ها هم همان لوگوی SD نقش بسته است.

کلاس 6: در دو کلاس قبلی عدد عنوان‌شده تنها برای کلاس سرعت کارت حافظه بود؛ اما از این کلاس به بعد، کلاسی با عنوان کلاس سرعت ویدیو هم اضافه ‌شده که نماد آن یک عدد در کنار یک حرف V است. کلاس 6 که سرعت نوشتن روی آن به 6 مگابایت بر ثانیه می‌رسد، با کلاس سرعت ویدیوی V6 هم شناخته می‌شود و می‌توانید روی آن ویدیو‌های full HD را با سرعت 30 فریم بر ثانیه ضبط کنید.

کلاس 10 / UHS1 / U1: رسیدن به این سرعت از انتقال دیتا را می‌توان تحولی در micro SDها دانست. از این کلاس به بعد، دو مفهوم جدید که با نام‌های «کلاس بازده برنامه» و «کلاس سرعت UHS» شناخته می‌شوند، برای معرفی صحیح‌تر و شناخت نوع کاربری کارت‌ها به ‌آن‌ها اضافه شدند. از کلاس 10 به بعد 4 نوع کلاس سرعتی متفاوت وجود دارد؛ کلاس سرعت که نشان‌دهنده‌ی سرعت انتقال 10 مگابایت بر ثانیه است. کلاس UHS که مفهوم جدیدی است، با درج لوگو‌های UHS1 یا UHS2 روی micro SDها مشخص می‌شود. معمولا کلاس سرعتی UHS با یک حرف U که در داخلش عددی نوشته ‌شده است، نشان داده می‌شود؛ همچنین این کلاس مفهومی به نام سرعت BUS دارد که با اعداد یونانی نمایش داده می‌شود و نشان‌دهنده‌ی سرعت باس کارت حافظه‌ی جانبی است که معمولا برای هماهنگی با سخت‌افزار شما کاربرد دارد. باس این نوع کارت‌ها می‌تواند UHS-I یا UHS-II باشد. باس UHS-I با سرعت‌های 12.5 (SDR12)، 25 (SDR25) ،50 (SDR50, DDR50) و 104 (SDR104) که بر حسب مگابایت بر ثانیه هستند و با نام معادلی که در داخل پرانتز نوشته ‌شده، قابل‌شناسایی است. باس UHS-II هم با سرعت‌های 156 (FD156) و 312 (HD312) مگابایت بر ثانیه هستند و با نام‌های متناظر با هر سرعت شناسایی می‌شوند. روش جذاب دیگری که می‌توان کارت‌هایی با باس UHS-II را از سایر micro SDها تشخیص داد، از دو ردیف پین استفاده‌شده روی آن‌هاست که برای انتقال پرسرعت اطلاعات، وجود آن‌ها منطقی است.

اگر بخواهیم تعریف درستی از باس در کارت حافظه‌ی جانبی داشته باشیم، باید بگوییم که این فرکانسی سیگنال کلاکی است که اطلاعات را به کارت وارد و از آن خارج می‌کند. هرچه مقدار این باس بالاتر باشد، کارت حافظه‌ی جانبی زمان کمتری را به‌عنوان «مشغول» (Busy) دارد و البته با سرعت بالاتری به خواندن و نوشتن می‌پردازد.

کلاس سرعت ویدیو در این کلاس هم با V10 شناخته می‌شود، این یعنی با این کارت می‌توانید ویدیو‌های full HD را تا سرعت 60 فریم بر ثانیه ضبط کنید. حتی mirso SDهایی که باس بالا دارند و با عنوان C10 شناخته می‌شوند، می‌توانند از پخش زنده با کیفیت HD پشتیبانی کنند.

همچنین در این کلاس، مفهوم جدیدی به نام کلاس بازدهی برنامه وجود دارد که به کمک عدد نوشته‌‌شده در کنار حرف A  شناخته می‌شود. کلاس A1 نشان می‌دهد که micro SD شما نوشتن 500 عملیات بر ثانیه و خواندن 1500 عملیات بر ثانیه را هنگام اجرای بازی یا برنامه‌ای که روی micro SD نصب شده است، پشتیبانی می‌کند.

کلاس UHS3/U3: این کلاس تنها برای مصارفی تولید شده است که به سرعت بسیار بالا احتیاج دارند. تمام کاربرد این کلاس در ضبط ویدیو خلاصه می‌شود؛ به همین دلیل دارای سه کلاس سرعت ویدیو V30 ،V60 و V90 است. کارت‌هایی با کلاس U3، سرعت 30 مگابایت بر ثانیه را برای نوشتن فراهم می‌کنند. کلاس V30 هم برای ضبط ویدیو‌های با کیفیت full HD و 4K  با سرعت فریم 60 یا 120 بر ثانیه کاربرد دارد؛ البته در این کلاس باس مفهوم مهمی به‌‌حساب می‌آید و برای فریم بالاتر باید کارت‌هایی با باس UHS بالاتر خریداری کنید. کلاس‌ سرعت‌های V60 و V90 برای ضبط ویدیو‌هایی با کیفیت 8K و تعداد 60 یا 120 فریم بر ثانیه هستند. این کارت‌ها قیمت‌های فوق‌العاده زیادی دارند و توسط هر دستگاهی پشتیبانی نمی‌شوند.

مهم است بدانید برای هر دستگاهی چه نوع کارت حافظه‌ای با چه سرعت و ظرفیتی بخرید. با پیشرفت فناوری، هر روز به سرعت و قابلیت‌های micro SDها اضافه می‌شود و همین موضوع باعث شده تا انتخاب درست از بین این کارت‌ها مشکل باشد؛ اما اگر به علایم و سرعت نوشته‌شده روی این کارت‌ها توجه کنید و از مفهوم آن‌ها باخبر باشید، می‌توانید بهترین گزینه را انتخاب کنید.

اما به‌راستی آیپد پرو برای چه کسانی مناسب است و به درد چه کارهایی می‌خورد؟ آیا آیپد پرو می‌تواند جایگزینی شایسته برای لپ‌تاپ شما باشد؟ در پاسخ باید بگوییم که آیپد پرو دارای ویژگی‌هایی است که بر قدرت و توانایی‌های زیاد آن صحه می‌گذارد. این محصول در بسیاری از بخش‌ها شباهت‌های زیاد به لپ‌تاپ‌ها دارد؛ از سخت‌افزار قدرتمند گرفته تا لوازم جانبی کاربردی نظیر کیبورد. همچنین این محصول می‌تواند باوجود نمایشگر خیره‌کننده، بلندگوهای باکیفیت و قلم جادویی‌اش، حتی بهتر از برخی لپ‌تاپ‌ها ظاهر شود.
شاید به خاطر همین باشد که برخی کاربران این محصول را با لپ‌تاپ‌ها یا مک‌بوک‌ها این شرکت مقایسه می‌کنند. اما اگر بخواهیم به‌طورکلی به این محصول نگاه کنیم، درمیابیم که آیپد پرو نمی‌تواند به‌طور کامل جایگزین لپ‌تاپ بسیاری از کاربران باشد. استدلال‌مان بسیار واضح و روشن است؛ آیپد پرو نمی‌تواند از پس تمام کارهایی که یک لپ‌تاپ عادی انجام می‌دهد، برآید. به‌طور مثال شما نمی‌توانید در این تبلت بیش از دو برنامه را به‌صورت همزمان اجرا کنید، یا نمی‌توانید کارهایتان را با تاچ‌پد انجام دهید.
درنهایت باید بگوییم که اپل تاکنون هیچ‌وقت از مک‌بوک لمسی رونمایی نکرده و به نظر هم نمی‌رسد که روزی بخواهد دست به همچنین کاری بزند. بنابراین اگر به دنبال بزرگ‌ترین دستگاه با نمایشگر لمسی از سوی شرکت اپل هستید که از قدرت پردازشی بسیار بالایی برخوردار باشد، بدون شک آیپد پرو بهترین و تنها انتخاب شما خواهد بود.

گلکسی تب S3 هم مانند تب S2 به صورت عمودی طراحی شده است. با دردست‌گرفتن تبلت در این وضعیت، کلیدهای پاور و کم‌وزیادکردن صدا را بر لبه‌ی سمت راست خواهید دید. در پایین این کلیدها، شیارهای سیم‌کارت و microSD  وجود دارند که با درپوشی هم‌جنس با بدنه پوشیده شده‌اند. بر لبه‌ی پایین دستگاه دو اسپیکر استریو به همراه درگاه USB Type-C و جک استاندار 3.5میلی‌متری به چشم می‌خورد. اسپیکرهای این تبلت در محیط‌های داخلی (نظیر اتاق) عملکرد مطلوب و قابل قبولی دارند؛ اما با رفتن به محیط‌های باز، متوجه کاهش صدای خروجی بلندگوهای این تبلت خواهید شد.

اگر به خاطر داشته باشید، روی قاب پشتی تب S2 دو دکمه‌ی کوچک قرار داشت که برای چفت‌شدن کاور به قاب پشتی تبلت مورد استفاده قرار می‌گرفت. این دکمه‌ها تا زمانی کاربردی بودند که کاربر می‌خواست از کاور استفاده کند؛ درغیراین‌صورت قاب پشتی تب S2 چندان چشم‌نواز و زیبا نبود. این مسئله در تب S3 رفع شده است و روی قاب پشتی آن فقط یک حسگر 13مگاپیکسلی، فلش LED و لوگوی سامسونگ به چشم می‌خورد.

نمایشگر این تبلت از خانواده‌ی SuperAMOLED است و به‌صورت پیش‌فرض، تصاویر در حالت Adaptive display نشان داده می‌شوند. علاوه‌براین، سامسونگ وضوح تصویر مشابه 2048×1536 پیکسل را که پیش‌ازاین در آی‌پدهای ایر2 و مینی3 شرکت اپل دیده بودیم، برای تبلت‌ تب S3 به کار برده است. بدین ترتیبت می‌توان گفت که با یکسان‌بودن اندازه‌ی نمایشگر و رزولوشن تبلت‌های تب S2 (نسخه‌ی 9.7اینچی) و تب S3 این دو تبلت از تراکم پیکسلی مشابهی برخوردارند. نمایشگر گلکسی تب S3 دارای تراکم 264 پیکسل بر اینچ است که با وجود کاهش تراکم پیکسلی نسبت به تب S، همچنان از کیفیت بی‌نظیری برخوردار است.

همان‌طور که می‌دانید شرکت سامسونگ پیش‌ازاین در تبلت گلکسی تب S (نسخه‌ی 10.5اینچی) از نسبت تصویر سنتی 16 به 10 استفاده کرده بود؛ اما در مورد تب  S2و تب S3، سامسونگ کاملا تغییر رویه داد و با مطالعاتی که روی رفتار کاربران و تحلیل نیازهایشان انجام داد، تصمیم گرفت این دو تبلت را مربعی‌تر از نسل پیشین خود درست کند. به‌عبارت‌دیگر تب S3 از حالت مستطیلی‌شکل به مربعی‌شکل تغییر وضعیت یافت. به‌طورکلی؛ تبلت‌های با نسبت تصویر 4 به 3 برای انجام بازی‌های گوناگون، وب‌گردی و خصوصا مطالعه، فضای بیشتری را به کاربر می‌دهد؛ ولی درعین‌حال مجبور خواهید بود برای تماشای فیلم، دو نوار مشکی را در بالا و پایین نمایشگر تحمل کنید. به بیان ساده‌تر، نسبت تصویر 16 به 10 که پیش‌ازاین شرکت سامسونگ، نمایشگر اکثر تبلت‌هایش را بر اساس آن می‌ساخت، برای تماشای فیلم مناسب‌تر بود. با تغییر نسبت تصویر تبلت‌های سری گلکسی تب S از 16:10 به 4:3 می‌توان دریافت که عقیده‌ی شرکت کره‌ای سامسونگ بر این بوده که مردم با تبلت‌های‌شان خیلی فیلم نمی‌بینند و بیشتر از آن برای مطالعه و وب‌گردی استفاده می‌کنند! فراموش نکنید که نسبت تصویر 4 به 3 هرگز در میان تبلت‌های اندرویدی، ناشناخته و نادر به حساب نمی‌آید؛ به‌عنوان‌مثال تبلت نکسوس 9 ساخت شرکت HTC از نسبت تصویر مشابه 4 به 3 برخوردار است. به‌طورکلی باید بگوییم این نسبت تصویر برای انجام مطالعه بهینه شده است؛ همچنین سامسونگ برای مطالعه‌ی راحت‌تر کاربران در این تبلت از حالت Reading mode استفاده کرده است. با فعال‌کردن این حالت، رنگ نمایشگر به زرد متمایل خواهد شد تا چشم کاربران در حین خواندن مطالب کمتر خسته شود.

گلکسی تب S3 از وجود شیار کارت‌حافظه بهره می‌برد و کاربران به‌راحتی می‌توانند حداکثر تا 256 گیگابایت به ظرفیت این دستگاه اضافه کنند. علاوه‌براین تبلت گلکسی تب S3 در دو نسخه‌ی WiFi و 4G تولید و طراحی شده است. نسخه‌ی 4G  این تبلت به یک شیار سیم‌کارت (اندازه‌ی نانو) مجهز است که به کمک آن کاربران می‌توانند به مکالمات تلفنی خود از طریق هدفون یا هندزفری بپردازند. از مهم‌ترین راه‌های ارتباطی این دستگاه می‌توان به  GPS، بلوتوث نسخه‌ی 4.2 و WiFi اشاره کرد.

از ویژگی‌های دیگر تب S3 می‌توان به حسگر اثر انگشت اشاره کرد که در نسخه‌ی سال گذشته هم شاهدش بودیم. این حسگر در کلید هوم (خانه) دستگاه تعبیه ‌شده که از آن می‌توان برای بازکردن قفل تبلت بدون نیاز به واردکردن پسورد استفاده کرد. علاوه‌براین، سامسونگ برای جذاب‌ترکردن این حسگر و صدالبته برای جانماندن از رقابت با شرکت اپل، سعی کرده بر قابلیت‌های آن بیفزاید. یکی از کاربردهای جذاب این حسگر، استفاده از آن برای ورود به حساب کاربری سامسونگ است؛ همچنین کاربران می‌توانند از آن برای پشتیبان‌گیری اطلاعات دستگاه و ورود به دیگر حساب‌های خود در فضای وب استفاده کنند؛ اما به نظر می‌رسد که بهتر بود سامسونگ به‌جای تمرکز بر این ویژگی‌های نه‌چندان مهم، بر قابلیت کاربردی «سامسونگ پی» در این تبلت تمرکز می‌کرد. گفتنی است که سامسونگ از فناوری NFC و ویژگی سامسونگ پی در این تبلت بهره نبرده است.

ظرفیت باتری تب S3 در مقایسه با تب S2 افزایش یافته و به 6000 میلی‌آمپر ساعت رسیده است. این تبلت شارژدهی خوبی دارد و می‌تواند در استفاده‌ی ترکیبی تا بیش از یک روز شارژ نگه دارد؛ اما سامسونگ برای افزایش میزان شارژدهی این تبلت از دو حالت Power Saving Mode و Ultra Power Saving Mode استفاده کرده است. با فعال‌کردن حالت اول، مواردی چون نور نمایشگر، عملکرد پردازنده‌ی دستگاه و... محدود می‌شوند که می‌توانند به شارژدهی بیشتر دستگاه کمک شایانی کنند؛ همچنین با فعال‌کردن حالت دوم، با نمایشگری سیاه‌وسفید مواجه خواهید شد. در این وضعیت، بلوتوث و WiFi خاموش شده و دسترسی به بسیاری از اپلیکیشن‌ها محدود می‌شود. با این کار، دستگاه شما قادر خواهد بود تا روزها بدون نیاز به شارژ مجدد روشن بماند.

همچون تمام پرچم‌داران سامسونگ، گلکسی تب S3 هم به آخرین نسخه‌ی سیستم‌عامل اندروید یعنی اندروید 7.0 مجهز شده است. مانند گذشته، ما شاهد رابط کاربری اختصاصی سامسونگ موسوم به تاچ‌ویز (TouchWiz) در کنار سیستم‌عامل این تبلت هستیم. سامسونگ تا جایی که توانسته به سبک‌سازی رابط کاربری گلکسی تب S3 پرداخته تا کاربران تجربه‌ی بی‌نظیری با این تبلت داشته باشند؛ همچنین سامسونگ از تعداد زیادی برنامه‌های پیش‌فرض چشم‌پوشی کرده و تصمیم‌گیری در خصوص ضروری بودن یا نبودن این برنامه‌ها را بر عهده‌ی کاربران گذاشته است. از معدود برنامه‌های موجود در تب S3 می‌توان به OneDrive اشاره کرد.

همان‌طورکه می‌دانید، بخش دوربین تبلت‌ها در مقایسه با گوشی‌های هوشمند از اهمیت زیادی برخوردار نیستند؛ اما همچنان ارزش اشاره‌کردن دارند. گلکسی تب S3 به دو دوربین 13 و 5 مگاپیکسلی مجهز است که برخلاف مدل پیشینش از فلش LED هم بهره برده است. دوربین اصلی این تبلت نیز همچون تبلت تب S2 می‌تواند در شرایط نوری مساعد، تصاویر طبیعی و باکیفیتی ثبت کند. این حسگر دارای درجه‌ی دیافراگم F/1.9 است و تصاویر گرفته‌شده با آن، جزئیات نسبتا خوبی دارد؛ اما داستان در مورد عکاسی در شرایط نوری ضعیف با این تبلت کمی متفاوت است و حسگر دوربین اندکی به مشکل برمی‌خورد. به طور پیش‌فرض دوربین اصلی این تبلت قادر است فیلم‌هایی با حداکثر کیفیت 4K و با سرعت 30 فریم بر ثانیه ضبط کند. کیفیت دوربین دوم این تبلت نسبت به نسل گذشته‌ی خود افزایش یافته و می‌توان در انجام مکالمات ویدئویی روی آن حساب ویژه‌ای باز کرد.

نسل سوم تبلت‌های سری تب S سامسونگ با وجود چندین شباهت به نسل پیشینش از نظر مشخصات فنی تا حد ممکن ارتقا یافته است. برخورداری از دوربین‌های باکیفیت در کنار فلش LED، سیستم‌عامل به‌روز، برخورداری از S Pen و مجموعه سخت‌افزاری قدرتمند همگی از تغییرات تب S3 محسوب می‌شوند که کارایی این تبلت را در مقایسه با نسل‌های گذشته تا چندین برابر افزایش داده است. تب S3 به‌صورت حیرت‌آوری باریک و سبک است؛ همچنین این تبلت دارای نمایشگر باکیفیت و بی‌نظیری است که برای خواندن روزنامه و مجلات ایدئال به نظر می‌رسد. با استفاده از این نمایشگر و S Pen موجود در بسته‌بندی تب S3 می‌توانید به طراحی و نوت‌برداری بپردازید و حس خوشایندی را تجربه کنید؛ علاوه‌براین سامسونگ از حسگر اثر انگشت پیشرفته‌ای در محصول جدید خود بهره برده که نسب به نسل گذشته‌ی خود بسیار کاربردی‌تر شده است.